BAMRO

Hoop weg van huis
Elk jaar op 20 juni is Wereldvluchtelingendag een gelegenheid om de kracht en moed te vieren van degenen die gedwongen zijn hun land van herkomst te ontvluchten om te ontsnappen aan conflicten of vervolging. Deze dag helpt ook om empathie en begrip voor hun benarde situatie te versterken en hun veerkracht te herkennen bij het opnieuw opbouwen van hun leven.

De Wereldvluchtelingendag staat dit jaar in het teken van de kracht van inclusie en oplossingen voor vluchtelingen.

Hoop weg van huis. Een wereld waarin vluchtelingen altijd worden opgenomen.

Het integreren van vluchtelingen in gemeenschappen waar ze veiligheid hebben gevonden na het ontvluchten van conflicten en vervolging is de meest effectieve manier om hen te helpen hun leven opnieuw op te starten en hen in staat te stellen bij te dragen aan het leven van de landen die hen opvangen.

Het is ook de beste manier om hen voor te bereiden om naar huis terug te keren en hun land weer op te bouwen, wanneer de omstandigheden hen in staat stellen dit vrijwillig en veilig te doen, of om te gedijen als ze in een ander land worden hervestigd.

Hetzelfde doel, verschillende contexten
Elke minuut moeten 20 mensen alles opgeven om te ontsnappen aan oorlog, vervolging of terreur. Hoewel het doel hetzelfde is - om in veiligheid te komen - zijn er verschillende soorten ontheemden in de wereld.

Vluchtelingen
Volgens de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) verwijst de term "vluchteling" naar elke persoon die "vanwege gegronde angst om vervolgd te worden om redenen van ras, religie, nationaliteit, lidmaatschap van een bepaalde sociale groep of politieke overtuiging, zich buiten het land van zijn nationaliteit bevindt en die niet in staat is of, wil vanwege deze angst geen aanspraak maken op de bescherming van dit land; of die, indien hij geen nationaliteit heeft en zich als gevolg van dergelijke gebeurtenissen buiten het land bevindt waar hij vroeger zijn gewone verblijfplaats had, niet in staat is of, wegens die vrees, niet bereid is ernaar terug te keren".

Asielzoekers
Asielzoekers hebben hulp en advies nodig, wat essentieel is voor het proces van de vluchtelingenstatus. Het is aan de nationale asielstelsels om te beslissen welke asielzoekers daadwerkelijk in aanmerking komen voor internationale bescherming. Degenen die na adequate procedures niet als vluchteling worden beschouwd of geen andere vorm van internationale bescherming behoeven, kunnen naar hun land van herkomst worden teruggestuurd.

Intern ontheemden
Ontheemden vluchten op zoek naar veiligheid naar andere delen van hun eigen land, waar ze hulp nodig hebben. De term vluchtelingen wordt vaak misbruikt om te verwijzen naar intern ontheemden. In tegenstelling tot vluchtelingen zijn IDP's geen internationale grens overgestoken om asiel aan te vragen in een ander land. Ze bleven in hun land. Zelfs als ze zijn gevlucht om redenen die vergelijkbaar zijn met die van vluchtelingen (gewapend conflict, wijdverbreid geweld, mensenrechtenschendingen), blijven IDP's legaal onder de bescherming van hun eigen regering, die zelf de oorzaak van hun vlucht kan zijn. Als burgers behouden IDP's al hun rechten, waaronder het recht op bescherming uit hoofde van de mensenrechten en de beginselen van het internationaal humanitair recht.

Staatlozen
Miljoenen staatlozen zitten gevangen in een juridisch limbo, met beperkte grondrechten. Staatloosheid heeft ook een vreselijke impact op het leven van mensen. Het bezit van de nationaliteit is essentieel voor volledige deelname aan de samenleving en is een voorwaarde voor het genot van alle mensenrechten.

Repatrianten
Terugkeerders zijn terugkeerders. Dit is de beste duurzame oplossing. Voor veel gedwongen ontheemden markeert vrijwillige repatriëring in veiligheid en waardigheid het gelukkige einde van trauma's. Van de andere "duurzame oplossingen" die UNHCR zoekt voor vluchtelingen, zijn hervestiging in derde landen of lokale integratie in het gastland slechts beschikbaar voor een minderheid van de vluchtelingen.

Het werk van de Verenigde Naties
Het Verdrag van 1951
UNHCR helpt vluchtelingen sinds de oprichting in 1950 door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Het rechtskader voor bijstand aan vluchtelingen en de status om de werkzaamheden van de UNHCR te begeleiden, werden het volgende jaar aangenomen, waarbij het Verdrag betreffende de status van vluchtelingen van 1951 en het bijbehorende protocol van 1967 hun bescherming boden. Het verdrag en het protocol vormen de belangrijkste internationale overeenkomsten inzake de bescherming van vluchtelingen en bestrijken de belangrijkste aspecten van hun dagelijks leven.

Bepaalde grondrechten, waaronder het recht om te worden beschermd tegen refoulement, zijn van toepassing op alle vluchtelingen. De omvang van en de toegang tot bepaalde rechten kan echter variëren afhankelijk van de duur van het verblijf in het gastland.