BAMRO

Op Wereldvluchtelingendag: Een verhaal van pijn, waardigheid… en blijvende menselijke verantwoordelijkheid

Elk jaar op 20 juni staat de wereld even stil bij iets dat nooit vergeten mag worden:

Miljoenen mensen die hun huis, land en herinneringen moesten achterlaten — op de vlucht voor oorlog, honger of angst.

Vandaag herdenken we de 24ste verjaardag van de Wereldvluchtelingendag, uitgeroepen door de Verenigde Naties in 2001, als een wereldwijde stem voor iedereen die gedwongen werd te vluchten.

Maar wist je dat vluchten geen nieuw fenomeen is?

Al duizenden jaren zoeken mensen bescherming tegen onrecht, vaak in tempels of bij koningen.

In de vroege islamitische geschiedenis vluchtten de metgezellen van de profeet Mohammed — vrede zij met hem — naar Abyssinië, waar zij bescherming vonden bij de christelijke koning Al-Nadjashi. Een van de eerste nobele vormen van religieus asiel.

Met de tijd zijn de rechten van vluchtelingen officieel vastgelegd, te beginnen met het Verdrag van Genève van 1951, gevolgd door het Protocol van 1967, en de oprichting van de UNHCR (VN-Vluchtelingenorganisatie).

De realiteit vandaag: cijfers die je stil maken

Meer dan 120 miljoen vluchtelingen en ontheemden wereldwijd — meer dan de bevolking van vele landen.

Oorlogen in Syrië, Oekraïne, Soedan, Palestina, Myanmar… hebben de wereld overspoeld met mensen die enkel veiligheid zoeken.

Wat kunnen we doen? Toekijken? Of de oorzaak aanpakken?

Oorlogen stoppen via diplomatie en politieke druk.
Economische ineenstorting in landen van het Globale Zuiden voorkomen.
Klimaatverandering bestrijden, die steeds vaker mensen hun thuis ontneemt.
Rijke landen moreel en menselijk verantwoordelijk houden.
In het publieke debat duidelijk maken: vrijwillige migratie is iets anders dan gedwongen vlucht.

Hebben vluchtelingen rechten? Ja — en wij hebben plichten:

Recht om niet teruggestuurd te worden naar gevaarlijke situaties (non-refoulement).
Recht op medische zorg en onderwijs.
Recht om in waardigheid te leven, zonder als bedreiging gezien te worden.

Maar de werkelijkheid is hard: veel vluchtelingen worden van hun basisrechten beroofd, politiek misbruikt en vergeten achter prikkeldraad en grenzen.

**Op deze 24ste herdenkingsdag vragen wij geen medelijden, maar bewustwording.

Geen tranen, maar actie.**

Een vluchteling is geen cijfer, maar een mens die ooit een huis had — en nu een tent.

Een thuisland had — en nu enkel wachten.

Een droom had — en nu een dossier.

Laten we een stem van waardigheid zijn, een verzet tegen onrecht, een zaadje van hoop in een dor landschap.

Geschreven door:

Dr. Abdulsamad Mukhlif