Samenvatting van een rapport voorgelegd aan de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties over het statuut van de vluchtelingen in Turkije, waarin de belangrijkste punten en aanbevelingen worden benadru

Samenvatting van een rapport voorgelegd aan de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties over het statuut van de vluchtelingen in Turkije, waarin de belangrijkste punten en aanbevelingen worden benadru

A+ A-

De Belgische Organisatie voor Mensenrechten en Ontwikkeling heeft de situatie van vluchtelingen in Turkije gevolgd en heeft een goed zicht op het aantal vluchtelingen; het gaat om miljoenen. Een uitdaging die de Turkse Republiek alleen aangaat, maar hun capaciteiten te boven gaan.
Turkije is op dit moment de belangrijkste bestemming voor veel vluchtelingen: Syriërs, Tunesiërs, Libiërs, Jemenieten en Irakezen, maar de situatie van de vluchtelingen is er niet gemakkelijk. Vluchtend vanuit zijn land – van een zeer moeilijke realiteit in elke betekenis van het woord – wordt de vluchteling in Turkije geconfronteerd met veel frustraties die de berg van hoop, die hij tijdens zijn vlucht opbouwde, doet verdwijnen.
• De eerste moeilijkheid is de taal, want veel vluchtelingen kunnen geen Turks en die uitdaging vormt een grote barrière voor hen. Bijgevolg bemoeilijkt dit de integratie in de maatschappij en de aanpassing aan de nieuwe realiteit.
• De tweede moeilijkheid is om een job te vinden zodat de vluchteling voldoende geld heeft om de meest noodzakelijke uitgaven te doen.
• De derde moeilijkheid is het gebrek aan Arabische scholen in de meeste Turkse steden. Deze scholen beperken zich tot de grote steden zoals Ankara, Istanbul en enkele andere.
De vluchtelingen verspreiden zich in veel Turkse steden. Hun percentage stijgt aanzienlijk in steden zoals Urfa en Gaziantep vooral voor vluchtelingen in economische nood of voor wie Turkije illegaal is binnengekomen. Dit kan te wijten zijn aan de nabijheid van deze steden met de Iraakse grens en aan de relatieve gelijkenis van de maatschappij in die steden met onze samenlevingen. In Istanbul en Ankara zijn er ook hoge percentages jongeren en gezinnen omwille van jobs, Arabische scholen en goede investeringsmogelijkheden in beide steden.
Wat het onderwijs betreft, zijn er veel Arabische scholen geopend in verschillende Turkse steden. Het trekt een flink aantal studenten aan, maar de meeste scholen zijn privéscholen en hebben bijzonder hoge inschrijvingskosten die de vluchteling niet kan betalen. Bovendien hebben sommige gezinnen meer dan één student, wat de druk op de vluchtelingenfamilies in het gastland nog verhoogt.
Veel vluchtelingen beschouwen Turkije als een tijdelijke halte om verder te trekken naar een ander land, meestal een Europees land. Veel jongeren vluchten naar Europese landen, de meesten illegaal, op hun weg geteisterd door problemen en gevaren van de overtocht. Een overtocht die bovendien zeer kostelijk is.

Het leed van vluchtelingen is verergerd door een totaal gebrek aan inkomsten uit het land van herkomst.
Door hun vlucht uit het land van herkomst hebben de vluchtelingen hun job moeten opgeven waardoor ze geen loon meer hebben en hun situatie is verergerd.
De belangrijkste aanbevelingen waren:
Het opstarten van een grootschalig internationaal programma om de vluchtelingen in Turkije te houden, zodoende de stroom van illegale vluchtelingen naar Europa te stoppen en de Turkse staat te helpen om miljoenen vluchtelingen en hun families op te vangen en te ondersteunen.